Loos is de liefde


Bitter en onverbiddelijk
onmisbaar wroet zij
haar wortels diep
in ons bestaan.

De schaamteloze
Sloerie!
Nog makkelijker dan chaos
nestelt zij zich,
verkoopt haar goedkope
praatjes aan straatmadelieven
en argeloze voorbijgangers.

Zo hoor ook de vogels in mijn hoofd,
ze roven, pikken, graaien kraaiend
van pret het restje verstand
en fluitend van onschuld
schudden zij hun pluimen.
Weerloos ben ik, gevederd mijn geest.

Dan kun je daarover wel
de gekruisigde martelaar
uithangen,
de roes vervangt haar niet,
ook een dronkaard blijft alleen
en de heroïne roest
zich evenzo vast
in ons bloed.

Sta op! Sta op dan! Placht men
nog te roepen

te tieren

maar even welig tierden
de groene zoden.
Zo hard als de liefde ons ter wereld schopt

zo hard laat ze je eraf
vallen
als de
aarde


stopt.
     
     
     
  > Next